حضرت فاطمه زهراء علیها السلام، آن سرور زنان عالم در آخرین لحظات عمر خود، به همسرش امیرالمؤ منین، امام علیّ علیه السلام خطاب كرد و چنین اظهار نمود:

  یا علیّ! تو خود گواهی كه در دوران زندگی از من دروغ و خیانتی سر نزده است، در تمام مسائل و جریانات گوناگون زندگی، من با تو مخالفتی نداشته ام، بلكه همیشه در تمام لحظات سعی كرده ام كه یار و یاور تو بوده باشم.

  اكنون از تو می خواهم، چنانچه بعد از من خواستی همسری برگزینی، أمامه دختر خواهرم را انتخاب نمائی، كه او برای فرزندانم چون مادری دلسوز و مهربان است.

  تابوتی برایم تهیّه كنید و جنازه ام را درون آن قرار دهید تا هنگام تشییع، بدنم پنهان و پوشیده باشد و حجم بدنم مورد دید افراد و توجّه نامحرمان قرار نگیرد.  (خانم های مانتوئی توجه کنند حضرت نخواستند حتی بدن پوشیده شان را نامحرمان ببینند!!)

  هنگامی كه شب فرا رسید و افراد، در خانه های خود خوابیدند، جنازه ام را حمل و تشییع كنید، تا اشخاصی كه بر من ظلم كردند و حقّ ما را غصب نمودند، در تشییع جنازه ام شركت نكنند، چون كه آنان دشمن من و دشمن رسول خدا هستند.

  اجازه ندهید، آن هائی كه بر ما ظلم كرده اند و كسانی كه تابع ایشان شده اند بر جنازه من نماز بخوانند.

  سپس افزود: ای پسر عمو! وقتی روح از بدنم خارج شد و خواستی مرا غسل دهی، بدنم را برهنه منما، چون كه من خود را شسته ام.

  و مرا پس از غسل، از باقیمانده حُنوط پدرم، رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله، حُنوط كن.

  و خودت به همراه دیگر نزدیكان و یاران باوفا، نماز را بر جنازه ام اقامه كنید.

  و آن گاه بدون آگاهی و اطّلاع دیگران، مرا در محلّی مخفی، دفن نمائید تا آن كه محلّ دفنم نیز، از نامحرمان و غاصبان و ظالمان پنهان و مستور باشد.

  و ضمن آن كه هیچ یك از آن هائی كه بر من و تو ظلم كردند نباید در مراسم دفن من شركت كنند، محل قبرم نیز مخفی باشد. [1]  .
 
 
 -------------------------
 
  پاورقی:
  [1]  بحارالا نوار: ج 43، ص 191، ح 20، فاطمة الزّهراء علیها السلام: ص 337 340 و أعیان الشّیعة: ج 1، ص 321.